Γράφει η Γεωργία Φωτιάδου
Αναζητώντας τον Παράδεισο!
Χαμένα πράγματα, χαμένα αισθήματα, χαμένα χαμόγελα, χαμένοι τρόποι, χαμένες λέξεις… Χαμένος παράδεισος…
Στον Παράδεισο θα έπρεπε όλοι να χαμογελούν… Θα έπρεπε ο ήλιος να λάμπει όλη μέρα και να έχει κάθε βράδυ όμορφο φεγγάρι και να λάμπουν τα αστέρια φωτεινά…
Θα έπρεπε όλα γύρω να είναι λαμπερά, καθαρά, ζωηρά, τακτοποιημένα, πράσινα και χρωματιστά… Θα έπρεπε όλοι να είναι αγαπημένοι, ευγενικοί, χαμογελαστοί και με γλυκούς τρόπους…
Να μην τρομάζουν… Να μην βαρυγκωμούν, να μην στενοχωριούνται, να μη φοβούνται, να είναι όλοι πρόθυμοι, να έχουν φτερά στα πόδια τους και αέρα στα πανιά της καρδιάς τους…
Θα έπρεπε όταν κοιμάσαι να πασπαλίζεσαι από χρυσόσκονη αγάπης, θαλπωρής και ζεστασιάς, γλυκά να γλαρώνεις με όμορφες σκέψεις και ζαχαρωτή διάθεση για όλα και για όλους…
Ψάξαμε κι εμείς να βρούμε τον χαμένο παράδεισό μας… Ευτυχώς που δεν τα καταφέραμε, λοιπόν, για να συνεχίσουμε την αναζήτηση αυτή…
