Γράφει η Γεωργία Φωτιάδου
Δεν του είχε ξανασυμβεί!
Εκλαιγε προχθές ο δημόσιος υπάλληλος…
Γοερά και μακρόσυρτα…
Όχι γιατί δεν είχε χρήματα, αλλά γιατί ξέχασε να πάρει από το σπίτι…
Πω πωωωωωωωωω
Εσκουξε, βγάζοντας 120 ευρώπουλα από το πορτοφόλι του και πλήρωσε μια υποχρέωση…
Πωωωωω πωωωωωωω
Εμεινα με 25 ευρώ στην τσέπη τώρα…
Δεν μου έχει ξανασυμβεί αυτό στα χρονικά…
Εγώωωωωω;;;; Και να μείνω μόνο με 25 ευρώ στην τσέπη;;;;
Εμεινα κάγκελο να τον κοιτάζω… εντελώς ασυναίσθητα σκέφτηκα πόσα είχα στην τσέπη μου, πόσα στο σπίτι μου και πόσα στην τράπεζα…
Μην περιμένετε να σας πω….
Γιατί τα ευκόλως εννοούμενα ΠΡΕΠΕΙ να παραλείπονται…
Εν τω μεταξύ όλο αυτό το σκηνικό εκτυλίχθηκε μπροστά μου, μόλις μια ώρα μετά που είδα το ντοκιμαντέρ με τον τίτλο «Το δόγμα του σοκ»…
Μέτρησα, λοιπόν, μέσα σε μια ώρα να έχω πάθει δύο σοκ απανωτά…
Τι να καταλάβει ο άνθρωπος, αν του πεις ότι υπάρχουν και υπάλληλοι β’ κατηγορίας, χωρίς την ομπρέλα του δημοσίου…
Πώς να καταλάβει ότι πολλές φορές βρέθηκες χωρίς «μία» περιμένοντας πότε θα έρθει η μέρα της πληρωμής;
Γελάω, όχι από χαρά…
Αλλά με τα χάλια μας…
Γιατί δεν πεινάσαμε ακόμη αρκετά, για να ενώσουμε τα χέρια… Λυπάμαι!
