Ήταν καλοκαίρι του 1996, όταν η μικρή κοινωνία της Θάσου, αλλά και όλη η Ελλάδα, σοκαρίστηκαν από την οικογενειακή τραγωδία με αρνητικό πρωταγωνιστή τον Θεόφιλο Σεχίδη, ο οποίος ομολόγησε ότι είχε αφαιρέσει τις ζωές πέντε συγγενικών του προσώπων! Συγκεκριμένα, τον Μάιο του 1996 θανάτωσε τους γονείς, την αδελφή, τη γιαγιά και τον θείο του. Στη δίκη, που καλύφθηκε από τα Μέσα Ενημέρωσης και παρακολούθησαν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον οι πολίτες σε όλη την Ελλάδα, ο δράστης της ανθρωποκτονίας καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση πέντε φορές!
Το έγκλημα αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης από ιατρικής, δικαστικής και εγκληματολογικής άποψης. Φοιτητές και φοιτήτριες του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών και του Παντείου Πανεπιστήμιου συνέταξαν μία εργασία, η οποία ήταν το προϊόν της βαθιάς έρευνας της υπόθεσης. Είκοσι χρόνια μετά τη δικαστική απόφαση, ο Θ. Σεχίδης είναι κοντά στην αποφυλάκιση και την επιστροφή στο νησί της Θάσου.
Το ιστορικό της ανθρωποκτονίας και η βαρύτατη ποινή
Με τη δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος του, ο Θεόφιλος Σεχίδης οδηγήθηκε στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Καβάλας, που του άσκησε ποινική δίωξη για ανθρωποκτονίες κατά συρροή, οπλοφορία, οπλοχρησία και οπλοκατοχή, καθώς και για περιύβριση νεκρού. Στις 2 Ιουνίου 1998 κατέθεσε έφεση, αλλά την απέσυρε λέγοντας ότι: «Δεν έχω τίποτα νέο να παρουσιάσω στο δικαστήριο. Όταν υπάρχουν πέντε πτώματα, τι ρόλο μπορεί να παίζει ο πρότερος έντιμος βίος; Ασφαλώς θα μ’ ενδιέφερε να μειωθεί η ποινή. Αλίμονο. Αλλά, η υπόθεση είναι εσχάτως σοβαρή. Τι μπορεί να γίνουν οι πέντε φορές ισόβια; Είτε τρις, είτε δις ισόβια, μία ζωή στη φυλακή είναι πάλι».
Έπασχε από σχιζότυπη Διαταραχή
Επί πέντε μήνες, ένας καθηγητής ψυχιατρικής και ένας ψυχίατρος, παρακολούθησαν τον Θ. Σεχίδη και συνέταξαν σχετική πραγματογνωμοσύνη. Σύμφωνα με αυτή, του καταλογίστηκε πλήρης ευθύνη και επίγνωση των πράξεών του, καθώς είναι «άτομο προσανατολισμένο στο χώρο, το χρόνο και τον εαυτό του, με καλά οργανωμένο λόγο, απαντά με ευθύτητα, έχει χιούμορ, απουσιάζει όμως το συναίσθημα». Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν, ήταν πως δεν πάσχει από σχιζοφρένεια, αλλά από σχιζότυπη διαταραχή, η οποία θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε σχιζοφρένεια. «Το μόνο που μπορούμε να πούμε, είναι ότι στην περίπτωσή του είχε μειωμένες αντιστάσεις στην ιδέα διάπραξης των εγκλημάτων. Πάντως, δεν χρήζει θεραπευτικής αγωγής. Στις συζητήσεις που κάναμε, μάς είπε ότι είχε τη γνώμη πως είναι νόθο παιδί και γι’ αυτό ήθελε να τους εξοντώσει», ανέφεραν οι δύο επιστήμονες. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε και στην οικογενειακή κατάσταση, καθώς: «Η οικογένεια Σεχίδη είχε πολλές ιδιομορφίες και ο Θεόφιλος διαβίωσε σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες», όπως είπε ένας εκ των επιστημόνων.
Η σύλληψη ήταν η ολοκλήρωση της τραγωδίας
Η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί όλο και συχνότερο φαινόμενο με διάφορες εκφάνσεις. Από τη λεκτική βία έως τη σωματική βία και με την ακραία μορφή του εγκλήματος. Η υπόθεση του Θ. Σεχίδη, είναι από τις ιδιαίτερες στα ελληνικά χρονικά, καθώς υπάρχει μία κλιμάκωση βίας αφού: «μετά τον ένα φόνο ερχόταν ο επόμενος, γιατί κάποιος εμφανιζόταν εκείνη την ώρα, κάποιος γινόταν μάρτυρας κι έτσι δημιουργήθηκε αυτή η κλιμάκωση», ανέφερε καθηγητής εγκληματολογίας και πρόσθεσε πως το έγκλημα δεν ήταν προσχεδιασμένο, καθώς κάθε θύμα εμφανιζόταν περίπου τη στιγμή που ο θύτης είχε τελειώσει με το προηγούμενο. «Κάποια στιγμή, μπορεί να δημιουργήθηκε μέσα του ένα ψυχικό αμόκ, ένα ανθρωποκτόνο αμόκ. Όταν, όμως, αρχίζεις να σκοτώνεις έναν-δύο, αρχίζεις από εκεί και πέρα να μην καταλαβαίνεις το περιεχόμενο και την ηθική της πράξης σου», σχολίασε και σημείωσε ότι: «Εγκληματίες τέτοιου είδους, πάντα θέλουν να συλληφθούν. Είναι μέσα στην ανακουφιστική πλευρά μιας τέτοιας πράξης, με την οποία δεν είναι εύκολο να ζήσεις. Την θεωρία πως υπάρχουν άνθρωποι-τέρατα και άνθρωποι-μηχανές, που σκοτώνουν χωρίς καμία επίδραση στη ζωή τους, δεν την πιστεύω. Η σύλληψή τους είναι και η ολοκλήρωση της τραγωδίας».
«Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ψυχίατρος, που θα υπογράψει για την αποφυλάκιση»
Σχετικά με την ετυμηγορία του δικαστηρίου, ο καθηγητής εγκληματολογίας είπε: «Δικαίως του καταλογίστηκε πλήρης ευθύνη των πράξεών του. Έχασε τον έλεγχο και δεν τον έχασε ως τρελός. Έχει διαφορά να έχεις το ακαταλόγιστο, από το να χάσεις τον έλεγχο. Είναι αφελές να θεωρείς πως μπορείς να καλύψεις τέτοια εγκλήματα». Ο Θ. Σεχίδης κρατήθηκε στην ψυχιατρική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, όπου βρισκόταν υπό ιατρική παρακολούθηση και σε θεραπεία. «Από το 2011 παίρνει αγωγή σε ένεση. Αλομπερτίνη ντεκανουάζ. Αυτά είναι τα φάρμακά του. Από τον Νοέμβριο του 2016 κάνει μία ένεση με τριπλή δόση του συγκεκριμένου φαρμάκου κάθε τριάντα μία ημέρες. Χάπια έχει να πάρει από το 2010», είπε εργαζόμενος στις φυλακές.
Ο Θ. Σεχίδης υπέβαλε αίτηση αποφυλάκισης για το 2017, την οποία δικαιούται σύμφωνα με τον νόμο 4322. Εφ’ όσον έχει συμπληρώσει 19 έτη εγκλεισμού και εφ’ όσον δύναται να αιτηθεί ευεργετικό υπολογισμό άλλων 6 ετών, τότε έχει δικαίωμα να υποβάλει αίτηση απόλυσης υπό όρους. Αυτό δεν σημαίνει, αυτομάτως, ότι η αίτηση θα γίνει δεκτή από το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, ειδικά αν αντιμετωπίζει πρόβλημα ψυχιατρικής φύσης. «Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ψυχίατρος, που θα υπογράψει για την αποφυλάκιση», δήλωσε ο αρχιφύλακας της ψυχιατρικής πτέρυγας των φυλακών και εξήγησε ότι υπάρχει μία συγκεκριμένη διαδικασία για τη λήξη της ποινής των κρατουμένων. Πρέπει να δοθεί παραγγελία από τον εισαγγελέα, είτε με δική του πρωτοβουλία, είτε με πρωτοβουλία της Υπηρεσίας, διότι μπορεί οι κρατούμενοι να μην έχουν αντιληφθεί ότι ήρθε η ημέρα να αποφυλακιστούν.
Θα αντιμετωπίσει ένα ιδιότυπο εντονότερο κοινωνικό στίγμα, που θα αποτελέσει ανασχετικό παράγοντα της ολοκληρωμένης ενσωμάτωσής του στην κοινωνία
Ο αρχιφύλακας της ψυχιατρικής πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού δήλωσε, ακόμα, ότι ο Θ. Σεχίδης έχει μία εξαδέλφη στη Θάσο και θέλει να πάει να μείνει μαζί της, καθώς δεν του έχει μείνει κανένα περιουσιακό στοιχείο. «Αν ο Σεχίδης αποφυλακιστεί, όποτε κι αν αποφυλακιστεί, είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσει ιδιαίτερες δυσκολίες. Οι δεδομένες κοινωνικές αγκυλώσεις, τα στιγματιστικά στερεότυπα του «αποφυλακισμένου» και του «ψυχασθενή», αλλά και η σοβαρή δυσλειτουργία ικανών κρατικών ψυχιατρικών θεραπευτικών δομών, εμποδίζουν την ομαλή κοινωνική επάνοδο οποιουδήποτε ατόμου με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ας προστεθεί και η έλλειψη υποστηρικτικού οικογενειακού περιβάλλοντος, που είναι καταλυτική σε παρόμοιες περιπτώσεις. Επιπλέον, όμως, λόγω της αρνητικής διασημότητάς του, είναι βέβαιο ότι ο Σεχίδης θα έχει να αντιμετωπίσει ένα ιδιότυπο εντονότερο κοινωνικό στίγμα, που θα αποτελέσει σημαντικό ανασχετικό παράγοντα της ολοκληρωμένης ενσωμάτωσής του, εάν και εφόσον μπορέσει, τελικά, να την υποστηρίξει», σχολίασε ο καθηγητής εγκληματολογίας.
