Του Βασίλη Τζιτζή, Σκάλα Καλλιράχης Θάσος
Οι κλέφτες και οι απατεώνες είναι το μόνο πράγμα που αφθονεί στην Ελλάδα. Αν ήταν κάτι που μπορούσαμε να το εκμεταλλευτούμε, όπως οι αρχαίοι Σπαρτιάτες που εκτιμούσαν πολύ τους κλέφτες και μάλιστα γίνονταν και ειδική εκπαίδευση για το κλέψιμο από τον εχθρό τα υλικά του και αλίμονο στον κλέφτη που θα πιάνονταν.
Από αυτής της απόψεως δεν υστερούμαστε των προγόνων μας. Είμαστε αυτάρκεις και μπορούμε να κάνουμε και εξαγωγές.
Όλα τα μεγάλα επιτεύγματα οφείλονται σε τρελές ιδέες και χαζές σκέψεις.
Έτσι και εγώ κάνω μια χαζή σκέψη, για να ζήσουμε ειρηνικά και να προκόψουμε δεν χρειάζεται μόνο να ετοιμαστούμε για τον εξωτερικό εχθρό μας, με μια αναλογία σε πολεμικές δαπάνες ας πούμε 5% του ΑΕΠ μας, να φροντίσουμε και για τον εσωτε-ρικό εχθρό μας, τον αυτόχθονα, τον ντόπιο εχθρό μας, ο οποίος χωρίς ειδοποίηση έρ-χεται μεσάνυχτα απρόσκλητος και διαταράσσει τον ύπνο μας, μας πλακώνει στο ξύλο και μας ξαφρίζει τα χρήματα και αρπάζει όλα τα τιμαλφή και τα χρυσαφικά μας.
Άλλωστε αυτό το είδος της εκμετάλλευσης της περίπτωσης των κλεφτών, πρώτη το αξιοποίησε η Αμερική παίρνοντας μαθήματα από τους κλέφτες οι αστυνομικοί και φυσικά πληρώνονται για την δουλειά τους, αλλά δεν έχουν καμία εκτίμηση μέσα στο σινάφι τους.
Με λίγα λόγια είναι χειρότερος από τον εξωτερικό εχθρό, που τον ξέρουμε και είμαστε έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε.
Ενώ ο εσωτερικός είναι άγνωστος και μας ξαφνιάζει με τη παρουσία του και η συμπεριφορά του είναι χειρότερη και από τον εξωτερικό εχθρό, που συνήθως δεν σκοτώνει άμαχο πληθυσμό.
Αν καθίσουμε και υπολογίσουμε, πόσα χρήματα κλέβουν και πόσα κοσμήματα θα βρούμε ένα άλφα ποσόν, το οποίο κατά τους υπολογισμούς μου θα είναι κοντά στο 1 με 1,5% του ΑΕΠ μας.
Τόσα λεφτά όμως χαλάει το δημόσιο για το κυνήγι των κλεφτών και απατεώνων, για την εκδίκαση των υποθέσεων μετά που θα συλληφθούν, για την φυλάκισή τους και γενικά για την καλοπέρασή τους στις φυλακές, που την ζωή τους θα ζήλευαν πολλά από τα θύματά τους.
Δηλαδή σε έξοδα αστυνόμευσης, δικαστές, δεσμοφύλακες, σίτιση γιατροφαρμα-κευτική περίθαλψη και διασκέδαση στις φυλακές, ανέσεις που στερούνται πολλά από τα θύματά τους.
Με έναν πρόχειρο εγκεφαλικό διαγωνισμό θα καταγράψει το κράτος τους μελλοντικούς κλέφτες και απατεώνες, να δώσει αμνηστία στους εν δράσει κλέφτες και απατεώνες και στους έγκλειστους στις φυλακές να συντάξουν ένα καταστατικό να το υποβάλλουν στο πρωτοδικείο προς έγκριση και να αναλάβουν τα καθήκοντά τους, που θα είναι η περιφρούρηση όλων των σπιτιών από τυχόν ριζοσπάστες κλέφτες και λωποδύτες που δεν θα υπαχθούν στο σωματείο.
Φυσικά και θα πληρώνονται από το ταμείο του κράτους, δεν θα κλέβουν, που θα είναι ο πρώτος όρος του καταστατικού, ΟΥ ΚΛΕΨΕΙΣ κλπ, οι ίδιοι θα είναι οι δικαστές για τους παραβάτες και θα φροντίζουν για το σύνολο σαν χωροφύλακες.
Και έτσι το κράτος θα αποσύρει την χωροφυλακή, θα διαλύσει τα δικαστήρια, θα κλείσει τις φυλακές και όλοι θα έχουμε τις πόρτες ανοιχτές για κανέναν δεινοπαθούντα και τα κοσμήματά μας στα σύρματα να στεγνώνουν από το πλύσιμο.
Βέβαια στον σύλλογο δεν θα μπορέσουν να καταταγούν οι βιαιοπραγήσαντες, αλλά αυτούς θα τους δικάσουν τα κανονικά μέλη του συλλόγου και θα τους δικάσουν σε κοινωνική αγγαρεία να υπηρετήσουν όσους έβλαψαν.
Θα πάνε στα σπίτια που βασάνισαν τους ηλικιωμένους και τους έδειραν για να αποκαλύψουν τα χρήματα και τα χρυσαφικά τους.
Τέτοια παραδείγματα έχουμε πολλά από την εποχή της χρυσοθηρίας στην Καλιφόρνια της Αμερικής, που οι κλέφτες φύλαγαν το χρυσάφι που εύρισκαν οι χρυσοθήρες, από τους κλέφτες που συνήθως ήταν οι γείτονες τους. Με λίγα λόγια θα είναι ένας οργανισμός, όπως είναι ο κάθε νόμιμος οργανισμός με τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που απορρέουν από το καταστατικό. Μόνοι τους θα καθορίζουν τους μισθούς τους σύμφωνα με τον προϋπολογισμό τη διοίκησή τους, τα καθήκοντα του καθενός και θα ζούνε αρμονικά μέσα στην κοινωνία και θα παίρνουν και προαγωγές θα έχουν και τις ανάλογες τιμωρίες σε περίπτωση παράβαση καθήκοντος.
Στα σχολεία θα είναι οι πιο κατάλληλοι δάσκαλοι και καθηγητές για να σωφρονίσουν τους μαθητές.
Κατά τη γνώμη μου είναι η μοναδική λύση για να λυθεί αυτό το σοβαρό πρόβλημα που ταλανίζει ολόκληρη τη χώρα χρόνια τώρα. Με λυπεί το γεγονός, ότι κάθε χρόνο χιλιάδες ηλικιωμένοι πέφτουν θύματα της θηριωδίας των κλεφτών και ληστών και βασανίζονται τόσο άγρια που είναι κρίμα να πηγαίνουν ζωντανοί στην κόλαση της Γης.
Το ξέρω πολλοί θα γελάσουν με την ιδέα μου, αλλά δεν μπορώ να βρω άλλη πιο πρακτική λύση από αυτή.
Στο κάτω, κάτω μια δοκιμή, κοντά στις τόσες δεν θα μας βλάψει και πολύ και το μυαλό μου πηγαίνει και στους άστεγους, που τους λείπε το ψωμί, το ρούχο και η στέγη για να βγάλουν την βραδιά τους.
Όλους αυτούς άμα τους δώσουμε το ψωμί, το ρούχο και μια στέγη είναι παραγωγικές μονάδες που μπορούν να προσφέρουν πολλά στην κοινωνία που επειδή έχουν φιλότιμο δεν κλέβουν και ντρέπονται για να το κάνουν και υποφέρουν άδικα.
Ο καθένας τους έχει και την ιστορία του, όπως και ο κλέφτης και ο δισεκατομμυριούχος, που και αυτός είναι ένα είδος κλέφτης, που τα άρπαξε από τον φτωχό και δεν γυρίζει να τον κοιτάξει.
Για όλα τα στραβά υπάρχει λύση, φτάνει στο κεφάλι του δυνατού να μπει μια λοξή ιδέα και όλα μπορούν να γίνουν.
Στην αρχαία Αθήνα δεν υπήρχαν φυλακές για να συντηρούνε τους καταδικασθέντες.
Τρείς ήταν οι περιπτώσεις της ετυμηγορίας, θάνατος, εξορία ή αθώος.
Σήμερα είναι η πολυετής καταδίκη του κλέφτη, που όλα τα έξοδα, της δίκης, της καταδίκης και της φύλαξής του τα υφίσταται το ίδιο το θύμα του έγκλειστου να τα πληρώνει όλα, το ξύλο που έφαγε από τον κλέφτη, τα χρήματα που του άρπαξε, το κονόμι μιας ζωής και από πάνω να πληρώνει και όλα τα έξοδα που ανέφερα.
Μόνο που τα σκέφτομαι χίλιες τρελές ιδέες με πλακώνουν.
