Σε μικρή πόλη ζούμε… Λίγο πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας, με κάποιους μάλιστα από μικρά παιδιά…
Απαράδεκτο το θεωρώ επαγγελματίας γνωστός και μέχρι στιγμής αρκετά συμπαθής, να με κοιτάει στα μάτια και να με δουλεύει, στρογγυλοποιώντας τιμές…
Δεν μπορεί, σκέφτηκα… Αρρωστος είναι ο Κώστας…
Αρρωστος με το χρήμα…
Μου τρώει αυτή τη στιγμή ένα πολύ ευτελές ποσό, με πονηριά και με κοιτάζει και στα μάτια να δει αν το αντιλαμβάνομαι…
Την πάπια έκανα… δε μίλησα… είμαι πολύ περήφανη… και ειδικά στο θέμα των χρημάτων…
Γιατί ντράπηκα πραγματικά να κάνω φασαρία για ένα μικροποσό…
Θα μου πεις, αν ήταν μεγαλύτερο το ποσό θα μιλούσες;;; Σωστή η απορία…
Με πείραξε αφάνταστα η πράξη του και πολύ περισσότερο η πονηριά του…
Κι όσο κι αν δεν έκανα τη φασαρία για να μη χαλαστώ, εγώ πάλι χαλάστηκα…
Κώστα μου, λυπάμαι, αλλά άλλη συναλλαγή δεν θα κάνουμε εμείς οι δυο…