Έλειψα κι εγώ μια φορά και γύρισε στα καλά καθούμενα η στήλη στο πολιτικό σχόλιο….
Ανατρίχιασα μόλις διάβασα… Γιατί με την πολιτική μόνο για να ανατριχιάζεις είναι τελευταία…
Εφυγα που λέτε… πήρα τα βουνά… απομόνωση με τα όλα της…
Και ευχαριστώ ιδιαίτερα την εταιρία κινητής τηλεφωνίας που δεν έχει σήμα εκεί που ήμουν…
Ούτε ένα τηλεφώνημα από τη δουλειά μου, ούτε ένα τηλεφώνημα απ’ όσους άφησα πίσω δεν δέχτηκα…
Ακουγα όλη μέρα τα τζιτζίκια σ’ ένα χωριουδάκι απομονωμένο για πέντε μέρες…
Γύρισα και μου επιτέθηκε η Σία Κωτσιώνη, από την τηλεόραση….
Το σοκ πολύ μεγάλο του πολιτισμού….
Γέμισα μπαταρίες και διαπίστωσα για άλλη μια φορά, ότι τα πράγματα είναι όπως θέλει ο καθένας να τα βλέπει…
Κι εγώ θέλω να τα βλέπω θετικά και όμορφα… Αρα είναι μια χαρά όλα…
Όταν έχεις ένα φεγγάρι, έναν ήλιο, μια καταιγίδα, έναν έρωτα, πολλά παιδιά, καλή παρέα…. Τι να σου λείπει???
