Γράφει η Γεωργία Φωτιάδου
Θυμιατό!!!
Πήρα πάλι σαν την θειά μου την Αννούλα το θυμιατό στο χέρι και περιφέρομαι από δωμάτιο σε δωμάτιο… Εκαψα και φασκόμηλο… Να φύγει η αρνητική ενέργεια… Κυκλοφορείς παιδάκι μου και φοβάσαι πια…
Αρνητίλα εκπέμπει ο κόσμος… Με το πρώτο σου κορνάρουν, με το παραμικρό σε μουτζώνουν…
Μια βόλτα να κάνεις έξω και να παρατηρήσεις προσεκτικά φάτσες και συμπεριφορές θα συμφωνήσεις μαζί μου…
Σαν το ηφαίστειο που ασθμαίνει με το ζόρι και είναι έτοιμο να εκραγεί είναι οι περισσότεροι…
Και βγάζουν κακία, άρνηση, αντίδραση σε πολύ μικρά πράγματα, που είναι να τρομάζεις…
Γενικότερα ζούμε που ζούμε στιγμές δύσκολες όλοι μας, έρχονται κι αυτοί οι ανάδρομοι και μας ισοπεδώνουν…
Φίλοι καρδιακοί φτάσαμε να κρατούμε αποστάσεις μεταξύ μας, γιατί η ατμόσφαιρα είναι εκρηκτική… Ισως η αποστασιοποίηση να μας κάνει καλό…
Εγώ πάλι σήμερα έζησα και 2-3 καλά που μούρθαν εκεί που δεν το περίμενα…
Ένα που ενώ με όριο 50 έτρεχα με 90 και δεν φορούσα καν ζώνη, με άφησε το μεγαλόψυχο όργανο να φύγω χωρίς πρόστιμο… (Ποιος ξέρει τι ύφος είχα όταν με σταμάτησε…)
Δεύτερον κάτι χρηματάκια που ζέσταναν λίγο το χεράκι μου και τρίτον κάποιος που με σταμάτησε στο δρόμο και μου έφτιαξε τη διάθεση… Μια φορά με είδε πριν 3-4 μήνες και σήμερα που διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας, με τα καλημέρα μου είπε ότι είμαι πολύ καλός άνθρωπος… Έτσι στο άκυρο τελείως…
Όχι δύσπιστοι και καχύποπτοι αναγνώστες μου, δεν ζήτησε τίποτα από μένα, όχι δεν έχει το τηλέφωνό μου, ούτε πιστεύω να τον ξαναδώ στη ζωή μου…
Γι αυτό σας λέω, φίλοι μου, εμπρός στο δρόμο που χάραξε η θειά μου η Αννούλα…
Φτου φτου φτου μην με ματιάξετε κι εσείς…
